sábado, 28 de enero de 2012

A lúa dos Everglades

A lúa dos Everglades
Autor
   Xesús Manuel Marcos (1967)
Máis información: Blogue persoal

Libro
Editorial: Edicións Xerais de Galicia
Edición leída: 2007
Páginas: 190
ISBN: 978-84-9782-649-5
Premio Terra de Melide 2007
Idioma: Galego


A miña impresión

Ás veces a emigración, para os que a levamos nas veas -e  xa van catro cidades en tres países diferentes- e na familia -os meus devanceiros tamén o foron, incluso repetindo país- non é únicamente por mor dos cartos, do traballo, da supervivencia, senón para fuxir dun mesmo e das lembranzas máis fondas. Esto todo é o que acontece nesta obra.

Neste libro Xesús M. Marcos nárranos tres historias a priori sen vinculación algunha. Cada historia conta cun narrador máis ou menos vinculado á historia de fondo. En Bós Aires acontece unha traxedia na que morren asasinados cun ensañamento inhumano tres vellos emigrados dende a Galicia profunda. Deste caso hase encargar un policía neto de emigrante galego. A resolución do caso halle levar ós seus días de cativo e as lembranzas que tén do seu avó aflorarán durante a investigación. En Miami, levana un hospital a unha muller que non lembra nin o seu nome, logo dunha malleira brutal por mor de roubarlle na rúa. Durante a súa recuperación longa, moi longa, e esquecida polo mundo, vánselle vindo as lembranzas do que a motivou a migrar cara América dende a Galicia profunda. En Madrid, un vello que está a vivir só no piso da familia logo de que morrera a súa nai, tenta suicidarse ó pouco de coñecer ó seu máis novo veciño.

Estas tres historias que se están a intercalar no libro teñen un mesmo trasfondo, a historia dunha familia desfeita e avogada a fuxir uns dos outros, á soidade e á emigración.

Esta lectura amósanos o mellor e o peor do home. Entrelaza historias que, para nada, teñen por qué ser alleas a un mesmo e, ás veces, pódenos facer lembrar casos de algún coñecido ou de algún feito acontecido nalgures. Narración chea de morriña e saúdade.

Contraportada do libro

Antón, Dorinda e Luís, os Quintelo, tres velliños gallegos, que foran propietarios da panadería A Primavera, aparecen asasinados na súa casa de Primeira Xunta 780, no barrio bonaerense Belgrano. O mozo funcionario e escritor Andrés Leiro amiga con Manuel Eiras, un seu veciño xubilado que vive aparentemente só en Madrid dende hai varias décadas. A lúa escintilaba por riba dos Everglades, cando Aurora, que regresaba encabuxada e medosa de limpar unhas oficinas, é atacada na Down Town de Miami... A lúa dos Everglades é unha novela de intriga na que amodiño  van converxendo , baixo a banda sonora dos temas do Tamara, tres historias oi emocionantes de amores e rancores, aparentemente sen vencello entre elas, dos membros dunha familia de emigrantes galegos espallada polo mundo. Tres historias de saudades, tres relatos de exilios sentimentais escritos cunha prosa punxente e inusualmente fermosa. Unha emocionantísima novela sobre a emigración galega.

viernes, 20 de enero de 2012

La isla inaudita

La isla inaudita
Autor 
Eduardo Mendoza (1943)
Más información: Blog de Eduardo Mendoza

Libro 
Editorial: Planeta
Edición: 2008
Páginas: 287
ISBN: 978-84-322-0770-9








Mi impresión  

El personaje de esta novela hace lo que, a muchos, seguro, ya se nos ha pasado por la cabeza más de una vez. Hastiado de su vida en Barcelona y de su trabajo, decide desaparecer una temporada para reflexionar. En su periplo europeo, escapando de su abogado, entre otros, que siempre lo localiza en cualquier hotel en el que se aloje, finalmente acaba recalando en Venecia. Estamos hablando de mediados del siglo XX.

Como si de una locura personal se tratara, vaga por la ciudad sin interés alguno en su empresa y en lo que ella sucede (con grandes problemas económicos), sin intereés alguno en su familia y, también, sin interés en la propia ciudada. Así y todo, una vez que el abogado lo localiza, decide permanecer en la ciudad como hipnotizado y pasa a ser un ciudadano más de la misma, paseando por sus calles, conociendo a sus gentes o, simplemente, no haciendo nada durante horas en su habitación del hotel.

En uno de sus paseos cotidianos conoce a una mujer que pasará a ser su punto de referencia por la ciudad, ayudándole a conocer los puntos más recónditos y menos conocidos por sus visitantes. A partir de ahí, una rocambolesca historia de encuentros y desencuentros con esta mujer así como con más de un personaje estrafalario, nos va guiando hasta un final que, aunque previsible, resulta también esperado (¿y deseado?).

Después de leer casi todos los libros de Eduardo Mendoza (creo que sólo me queda uno por leer) tengo que decir que este, aún siendo divertido y que se nota claramente la mano de su autor, para mi deja un poco que desear, pero es que en libros como Sin noticias de Gurb o El misterio de la cripta embrujada el ingenio y humor es muy marcado y, quizás, eso también es lo que estaba buscando aquí, pero sí me ha resultado entretenido. De todas formas, Eduardo Mendoza siempre es digno de recomendar.

Contraportada del libro

"La isla inaudita fue la primera novela, después de La verdad sobre el caso Savolta, que escribí enteramente en Barcelona, en la misma mesa, ante la misma ventana... Tal vez por eso es más intropectiva y más consciente del paso de las estaciones, de los cambios graduales de la luz."

Eduardo Mendoza


En una Venecia insólita, a la vez cotidiana e irreal, el prófugo viajero se sustrae a las férreas y sórdidas leyes de su rutina barcelonesa para ingresar en un paréntesis que de provisional parece llamado a convertirse en indefinido: una vida regida quizá por otra lógica secreta, hecha de encuentros casuales, de sucesos, imprevistos, de relatos y leyendas de tradición oral y mitos lacustres.

En el dédalo veneciano, la soltura narrativa de Mendoza y su siempre admirable desparpajo nos ofrecen, en pintoresca andadura agridulce, a un tiempo poética e irónica, una nueva y sorprendente finta de una de las trayectorias más brillantes de nuestra novelística de hoy.

miércoles, 11 de enero de 2012

Svea Kött (carne sueca)

Svea Kött (carne sueca)
Autor
   Domingo Tabuyo (1959)
Máis información: Wikipedia

Libro
Editorial: Edicións Xerais de Galicia
Edición leída: 2011
Páginas: 159
ISBN: 978-84-9914-234-0
Idioma: Galego




A miña impresión

Este libro merqueino este Nadal, xunto con tódolos libros en galego que penso ler ó longo do ano e, por casualidades da vida, lino en Cambados, onde transcurre parte da historia.

Derrotado no personal, o persoeiro da narración atópase ante a necesidade de voltar ó traballo logo dun tempo no que estivo a coidar ó seu amor denantes de que esta finara. No profesional, o comisario Romero, aópase ante un caso policial que semella inicialmente ser un caso máis, mais logo haberase converter nunha trama internacional que non ía imaxinar.

A novela trata sobre como un policía e mailo seu equipo de traballo deben traballar contra vento e marea, incluindo contra os seus propios compañeiros de bando (incluindo a toupa que teñen entre eles mesmos). Ó mesmo tempo que se nos está a narrar as distintas accións que levan a cabo para descubri-la trama terrorista que vai dende Madrid a Vigo e dende Toledo a Barcelona, tamén estase a narrar, mixturando os capítulos, os últimos meses nos que viviu en Cambados xunto coa súa parella.

O certo é que non sei moi ben qué esperaba desta novela, mais deixoume un sabor a pouco, a que, se cadra, é un pouco branda de máis ou, seica, é que é bastante previsora, sobor de todo de cara ó final da mesma. O que si é certo é que ten tódolos ingredentes que cómpren para facer unha narración policiaca: equipo de traballo con toupa incluida, problemas no persoal do persoeiro, problemas de traballo cos compañeiros (neste caso de outro corpo policial) e unha banda de malos malísimos. Asi e todo, coido que un pode disfrutar dun bó rato namentras a está a ler.

Contraportada do libro

Sindo Romero, comisario xefe da Sección de Investigacións Especiais (SIES), era coñecido e valorado pola súa eficacia na resolución dos casos de características excepcionais e por ter unha habilidade singular, unha intuición que lle permitía casar as pezas dos entramados máis complexos aos que ninguén lles atopaba nin pés nin cabeza. Romero, mergullado nas saudades da súa Arousa, onde acaba de enterrar a un ser querido, deberá regresar decontado a Madrid para resolver o enigma que agocha o caso do asasinato da rúa Marqués de Valdeiglesias, no cruzamento de Gran Vía con Alcalá. Un escenario moi cinematográfico para o crime do "home do abrigo beixe", un tipo de mediana idade, indocumentado, que apareceu morto ao pé dunha libraría especializada en libros palestinos e de países da área de Oriente Medio. A aparición doutro cadáver, desta volta en Cambados, que levaba na carteira un recorte de periódico, fai medrar as incógnitas. Existirá algunha conexión Madrid-Arousa entre ambos dous crimes?

viernes, 6 de enero de 2012

Filomeno, a mi pesar

Filomeno, a mi pesar

Autor
Gonzalo Torrente Ballester (1910 - 1999)
Más información: Página Oficial

Libro
Editorial: Planeta
Edición leída: 1991
Páginas: 442
ISBN: 84-320-6801-2
Premio Planeta 1988


Mi impresión

Estoy seguro que esta novela ha sido leída ya por casi todo el mundo, por muchos motivos, por su autor, porque es divertida o, simplemente, porque fue Premio Planeta (que también hay gente que sólo lee estos libros). Sea como fuere, ahora, en 2012, hace 20 años que la he leído y aún recuerdo su contenido como el primer día.

Filomeno, nuestro personaje, es una persona que vaga por el mundo arrastrando un nombre y apellidos que le van marcando, o eso cree él, allí por donde va. Nacido en una familia acomodada de principios del siglo XX, desde los primeros años se encuentra entre dos mundos parecidos y, a la vez, diferentes, como son Galicia y Portugal. El primero de ellos significa la sobriedad y seriedad por la falta de su madre y la vida con su padre; y el segundo significa la educación por su abuela y el aprendizaje (en todos los sentidos).

Su infancia, la de Filomeno, se ve marcada por Belinha, criada de su abuela portuguesa, que ejerce como su primera referencia o deseo sexual en la vida. La educación que su abuela le va imponiendo junto la muerte de su madre y la indiferencia, por momentos, de su padre, hacen de él una persona influenciable y sin una referencia clara en la vida hasta el punto de que siemrpe hay alguien, un tercero, ya sea de su familia o de otra índole, que se encarga de guiarle para evitar que los derroteros de la vida le lleven a un punto sin retorno.

Su inicio de los estudios universitarios suponen una rotura con el mundo de su niñez, que siempre añorará, y le abre los ojos de un mundo real muy diferente a lo vivido. Aparecen los primeros grandes desengaños amorosos y las primeras grandes amistades, a las que no estaba acostumbrado. El hecho de poder disponer de un dinero que le permite vivir holgadamente (Filomeno no deja de ser un señorito desde el inicio hasta el final) supone que pueda vivir experiencias no permitidas a todo el mundo y, de alguna manera, finalmente se ve obligado a que, nuevamente, haya alguien que le guíe una vez finalizados sus estudios. Sus finanzas siempre serán gestionadas por un tercero que evitará la ruina total de Filomeno. Empieza su periplo por las grandes ciudades de Europa, gracias al administrador de sus finanzas, y, también su desengaño laboral. No acomodándose a nada, nuevamente su vida se ve totalmente marcada por sus relaciones amorosas y sexuales, de tal manera que finalmente decide retornar a la tierra que le vio crecer, Galicia.

Creo que es una novela entretenida y que representa, como en todas las obras de Torrente Ballester, un mundo sexual que marca las evoluciones del personaje principal en la narración. Ante situaciones, a veces cómicas, Torrente sabe llevar el hilo de una manera correcta e inteligente que nos hace vivir cada momento del personaje como si fueramos nosotros mismos, llevándonos a la época más conflictiva que ha vivido Europa: desde principios hasta mediados del siglo XX.

Contraportada del libro

Filomeno, gallego de origen portugués por parte de s madre, es un personaje de incierta y compleja personalidad, lo cual se refleja en un nombre de pila indeseado que suena a ridículo y en el uso habitual de sus diferentes apellidos según la situación y el país en el que se encuentra. Tras estudiar Derecho en Madrid, se traslada a Londres para trabajar en un banco, es corresponsal de un periódico portigués en París y, después de residir en Portugal durante la guerra civil española, acaba volviendo a la Galicia donde nació. En el curso de estos viajes, y mientras la historia de Europa se va ensombreciendo progresivamente, Filomeno tiene experiencias de todo género que le hacen madurar y se enamora varias veces. Este itinerario personal forja la personalidad del protagonista, y constituye un hondísimo retrato que en la pluma de Gonzalo Torrente Ballester se enriquece con sugestivos matices de observación e ironía. Extraordinaria novela en la cual lo real y lo misterioso, la tragedia y el humor, el curso de una azarosa vida y la trama de la historia contemporánea se mezclan en una armoniosa síntesis de arte narrativo y verdad humana para darnos una de las grandes obras maestras de su autor.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...