jueves, 20 de septiembre de 2012

El sueño de Confucio (2ª lectura)

El sueño de Confucio
Autor
Jean Lévi (1948)
Traductor
María Concepción García-Lomas
 
Introducción
Cristina Peri Rossi
 
Libro
Editorial: Círculo de Lectores
Edición: 1994
Páginas: 315
ISBN: 84-226-4743-5


Mi impresión

Si no recuerdo mal, la primera lectura de este libro la hice más o menos a finales de los años 90 del pasado siglo (¡qué lejano parece!), y me gustó, pero creo que con esta segunda lectura, además de refrescarme en su lectura, también he sido capaz de entender mejor lo que realmente quiere decir. Cabe decir que la lectura de este libro no es fácil, porque el autor, francés, intenta redacatar como un propio chino de la época, con la cantidad de alegorías, símiles, personificaciones o, en definitiva, figuras literarias que no siempre quieren decir lo que realmente ponen.

Aunque los hechos que se narran se supone que suceden, si no me equivoco, un par de siglos antes de nuestra era, creo que hoy en día, salvando las distancias, nos encontramos con un mundo que se gobierna, a una mayor escala, de igual manera. La narración comienza con la descripción de un grupo de personas que conforman un conjunto de círculos concéntricos de poder que, sin llegar a conocerse entre ellos (en las reuniones aparecen caracterizados o disfrazados), intentan gobernar los distintos reinos que existen en parte de lo que hoy en día es el este de China, pegada a la península de Corea. Además, para evitar infiltraciones, los círculos, concéntricos, de poder, no se conocen entre ellos, salvo por un único enlace que tansmiten las órdenes desde arriba abajo y la información de abajo arriba. A medida que se sube, en la escala de poder, los círculos se encuentran compuestos por menos gente. El pertenecer a alguno de los círculos e ir ascendiendo, en importancia, puede suponer llegar a gobernar "el mundo".

Con todo, este grupo llegará a corromperse, con los años, porque lo que a priori les beneficia, el anonimato, puede convertirse en un arma de doble filo, siempre y cuando un espía logre introducirse en alguno de los círculos. Pero no por ello, antes de llegar a ese punto, se evita predicir que los diferentes reinos acabarán undos en un único y que el poder acabará adquiriéndolo un personaje que está llamado a ello por las divinidades celestes. No sólo las divinidades conseguirán lo predicho, sino que hay un personaje que, a lo largo de los años, irá preparando el terreno para que surjan las diferentes sublevaciones del pueblo oprimido.

El elegido no será, de ninguna manera, un héroe o aquél que el pueblo desearía, sino que no dejará de ser un villano más en esta historia que, como en la propia contraportada del libro se indica, es Historia. Una buena lectura para entender cómo se empezó a forjar este gran imperio que hoy en día es la milenaria China.

Contraportada del libro

Ambientada en el tiempo que siguió a la caída de la Primera Dinastía Imperial y hasta la instauración de la Segunda Dinastía, El sueño de Confucio relata una época de agresiones, de traiciones y de batallas, en continuos intentos por llegar a imponerse en el poder. Tras la caída de la dinastía Qin, se suceden las intrigas y las pequeñas rebeliones para abolir un régimen ya gastado, despótico y cruel. Una época, en la que se llega a combatir por combatir, y en la cual el pueblo llano asiste resignado a una guerra sin regla alguna. Pero la novela se descubre pronto como algo más que una simple narración de hechos históricos y, combinando los aspectos verídicos con elementos de ficción, se convierte en una profunda y cuidada reflexión sobre la esencia misma del poder y sobre los encadenamientos y fatalismos que determinan la Historia, por encima de los propios hombres. Tomando como punto de partida el Libro de las mutaciones, uno de los más importantes textos atribuidos a Confucio, Lévi ha sabido acercarse a la filosofía tradicional china para mostrarnos un fascinante cuadro sobre el desorden y el pueblo, en una novela que sabe crear una atmósfera cruel y sanguinaria al tiempo que está llena de misticismo y sabiduría oriental.

domingo, 16 de septiembre de 2012

O hobbit

O hobbit
Autor
J.R.R. Tolkien
Más información: Wikipedia
 
Traductor
Moisés R. Barcia
 
Libro
Editorial: Edicións Xerais de Galicia
Edición: xaneiro 2002
Páginas: 337
ISBN: 84-8302-495-0


A miña impresión
 
Cabe dicir, como introducción a esta entrada, que este libro estivo no meu andel (en realidade en varios andéis de varias casas, vilas e países nos que vivín dende a súa merca) a esperar a que o collera con ganas para lelo. Por que? Porque dixen que o había ler antes de que estreasen a película e, daquela, no nadal de 2002, xa se estaba a rumiar de que se faría unha nova película (o filme que han estrear este outono non ha se-lo primeiro baseado neste libro) logo de xa estaren filmadas as tres partes de O señor dos aneis (algún día incluiréi as entradas destes outros libros). 
 
A historia, ainda que máis que coñecida por tod@s, ou eso penso, ten tanto detractores coma adeptos.  O certo é que, logo de teren lido con anterioridade os tres volumes de O señor dos aneis tódalas personaxes xa se me facían coñecidas. Así que, se alguén non liu ainda esta historia cumpre dicir que básicamente a narración é unha especie de conto na que diferentes seres (homes, ananos, elfos, trasnos, lobos, homes-oso, arañas e aguias xigantes, magos e hobbits) conviven na terra que debuxa o mapa de Thror, antigo rei anano da Montaña Solitaria.
 
A historia comeza cando se presenta o mago blanco Gandalf na casa do hobbit Bilbo Bulseiro, logo de bastantes anos sen se ver. Ó día seguinte hanse presentar no tobo de Bilbo ata trece ananos. No medio de toda a confusión das vistias inesperadas, Bilbo verase envolto, sen pedilo e sen crelo, na partida dunha viaxe cara a Montaña Solitaria para recuperar un tesouro que o dragón Smaug, bastantes anos atrás, roubou a Thror, logo de asolar todo o val ó redor da Montaña e de matar canta vida había. A viaxe cara a montaña é longa e perigosa, e polo camiño han atopar tanto amigos coma enimigos e, gracias a Gandalf e á sorte e o bó facer de Bilbo, todos xuntos han ir avanzando ós poucos.

Situacións inesperadas e estranos seres hanse cruzar nesta aventura que, asemade, ha amosa-las grandezas e miserias de todas estas criaturas cara un fin que, non por esperado, deixa de ter a súa mensaxe final. Esta é unha grande aventura que foi editada por primeira vez no ano 1937. Se non a léstedes, facédeo antes de ve-lo filme neste vindeiro outono.

Contraportada do libro
 
Ó hobbit Bilbo Bulseiro gústalle a vída cómoda e tranquila do seu burato-hobbit, onde almorza, merenda e cea varias veces ó día. Pero a inesperada visita do mago Gandalf fai espertar no seu interior o espírito aventureiro dos seus devanceiros. Deste xeito ve trastocada a súa vida cotiá e, sen saber moi ben como, emprende unha longa viaxe con trece ananos barbudos en dirección ás Montañas para recuperar un tesouro roubado por un dragón e esquecido hai moito tempo.

sábado, 8 de septiembre de 2012

La conjura de Cortés

La conjura de Cortés
Autor
Matilde Asensi
Más información: Página Web

 
Libro
Editorial: Planeta
Edición: junio 2012
Páginas: 374
ISBN: 978-84-08-00803-3



Mi impresión
Después de Tierra firme, la primera parte de la trilogía de Martín Ojo de Plata, y Venganza en Sevilla, la segunda de las partes, ha aparecido a principios de este verano la tercera y última parte, La conjura de Cortés. Después de haber leído la segunda parte, la verdad, no estaba muy interesado en leer la tercera pero, casualidades de la vida, estaba haciendo tiempo en Coria del Río (Sevilla) y entré en una librería para ver qué tenían y me encontré con él, con el libro. Miré el reloj, y aún tenía para, por lo menos una hora, así que me lo compré y me lo puse a leer en la cafetería del al lado. Me gustó y, desde luego, me parece mucho mejor que la segunda parte.
Para entender esta tercera parte, sobre todo el principio, sí es recomendable, pero no indispensable, haberse leído los dos primeros libros. Todo comienza en el mar Caribe, recuperando la plata perdida o recuperada, depende de cómo se mire. En medio del periodo de recuperación de esa plata, que se presumía más o menos largo, pero tranquilo, aparece un barco que trastoca todos los planes de Catalina / Martín. A raíz de lo ocurrido (no lo voy a contar porque, entre otras cosas, rompería parte de la magia del libro), nuestro personaje se ve abocado a terminar, antes de lo previsto, su venganza contra los Curvo que, como recordaréis, es lo que narra la segunda parte de la trilogía. 
Para poder ejecutar la venganza Catalina / Martín deberá recurrir a la compra de una magnífica nao que le permitirá batallar contra todo aquél que se le ponga por delante: piratas, españoles, ingleses o flamencos. En medio de su derrotero, con destino final el Yucatán, se encuentran con un barco a la deria que lleva a unos indios mayas de los cuales sólo sobreviven, por unas fiebres, tres de ellos, que serán parte importante en el avance de los acontecimientos. 
Viéndose acosada la nao de Catalina / Martín en la mar y en todos los puertos de la Nueva España, no queda más remedio que adentrarse en tierra adentro, dejando el barco, muy a su pesar, en manos del gobierno de España en la región. En ese trance Catalina / Martín es informada de una conjura que pretende conseguir la independencia de la Nueva España del reino de España. Por ello, y por la intercesión de fray Alonso (monje que Catalina conoce en Sevilla -segunda parte de la trilogía- y que, en su regreso a América, lo lleva junto con sus cuatro hijos), Martín y toda su tripulación se ven obligados a participar, para conseguir la restauración de todos sus derechos y posesiones en los territorios de la Corona española, en favor del virrey y evitar que la conjura pueda llevarse a cabo... y para conocer el resto, hay que leerse el libro 
Creo que en esta narración Matilde Asensi ha conseguido mantener la intriga incluso hasta el final y, aunque cuando se termina el capítulo IV de los cinco que contiene, y que parece que el capítulo V es un simple relleno, nos termina de sorprender con un final contado de manera distinta, mezclando presente y pasado y con un ritmo más acelerado y, también, por qué no, distinto. Lo cierto es que este libro me ha entretenido y me ha gustado.

Contraportada del libro
La conjura de Cortés culmina el recorrido de Matilde Asensi por el Siglo de Oro español, visto esta vez desde la Nueva España. Una manera de contemplar la historia que le ha hecho acreedora del reconocimiento de los lectores y la crítica, y que, cómo no, está plagada de intrigas, corrupción, aventuras e imaginación. 
En esta novela, Catalina se ve obligada a desenmascarar una gran conjura ideada por sus enemigos para derrocar al rey de España. La aparición de un mapa desvela dónde encontrar el legendario tesoro de Hernán Cortés desempeñará un papel clave en el plan de Catalina para descubrir a los traidores y cumplir su palabra de acabar con los Curvo. 
La doble personalidad de Catalina Solís / Martín Nevares se enfrentará además a un grave peligro para su equilibrio: el amor. Una vez más, Matilde Asensi sorprenderá a sus lectores con un final inesperado. 
Un broche de oro para la trilogía de Martín Ojo de Plata que siguen millones de lectores.

domingo, 2 de septiembre de 2012

Amsterdam

Amsterdam
Autor
Ian McEwan
Más información: Página Web
 
Traductor
Jesús Zulaika
 
Libro
Editorial: Anagrama
Edición: septiembre 2008
Páginas: 198
ISBN: 978-84-339-6890-6
Premio Booker 1998

Mi impresión
 
Creo que puedo resumir esta novela con una única palabra: excelente. 
 
No sé si todo aquél que la haya leído coincidirá conmigo, pero si ya de por sí el argumento es bueno, la forma de narrar, el hilo conductor, que utiliza el autor acaba enganchando al lector (tú o yo) de tal manera que no apetece soltar el libro hasta el final. 
 
La historia que se nos presenta es la de un grupo de "amigos" que, después de la muerte y funeral de la que fuera amiga, amante y esposa de más de uno de ellos, desencadena una reacción tal que aparece un revanchismo por acontecimientos pasados que nos llevan a un final inesperado... o no tan inesperado. Un compositor, un periodista, un millonario y un político centran la trama de la novela y nos da conocer cuán despiadado puede ser el ser humano, y como todo lo que uno cree que hace con buen criterio, aunque sea para perjudicar a un tercero, se puede volver contra uno mismo. Las apariencias, el no querer ver qué está pasando, el no querer ser partícipe de la sociedad que nos rodea así como el egocentrismo de alguno de los protagonistas nos permiten avanzar de manera intensa en un mundo que, aunque aparentemente pueda ser el deseable, no deja de ser un mundo lleno de trampas y zancadillas hasta conseguir el descrédito del contrario.

Además, durante la narración asociaremos, de manera figurada, la imagen de portada del libro a los acontecimientos y sólo al final averiguaremos el por qué el título de Amsterdam... Disfrutad de esta buena lectura.

Contraportada del libro
 
Molly Lane ha muerto a los cuarenta y seis años de edad. Era una mujer muy libre, muy seductora, y en su entierro se encuentran presentes los cuatro hombres más importantes de su vida: Clive Linley, músico famoso; Vernon Halliday, periodista y director de uno de los grandes periódicos del país; George Lane, su poderoso y multimillonario marido, y Julian Garmony, un notorio político de derechas, actual ministro de Asuntos Exteriores y candidato a primer ministro. 
 
Clive y Vernon son amigos desde los lejanos y felices años setenta, y ambos fueron amantes de Molly cuando todos ellos eran jóvenes, idealistas y pobres. George, el marido, entró mucho más tarde en la vida de la fascinante mujer y jamás pudo poseerla del todo, excepto en el terrible período final, de descenso a los infiernos de la pérdida de memoria y la desintegración mental, en el que se convirtió en su implacable ciudador y carcelero. Y con respecto a Garmony, representante de la derecha más pura y dura y de todo l que Vernon, Clive y Molly odiaron durante toda su vida, ni el periodista ni el músico pueden explicarse qué era lo que Molly veía en él, qué extraña relación les unía. 
 
Pero lo descubrirán pocos días más tarde cuando Georges, el marido, le ofrece a Vernon unas espectaculares fotos del futuro primer ministro vestido con unas excitantes ropas de mujer. Fotos tomadas precisamente por Molly y que serán el disparo de salida de esta feroz, cínica, mordiente fábula moral. 
 
"A pesar de la negrura de su tema, o precisamente por ello, Amsterdam es una novela extremadamente divertida. Ian McEwan satiriza nuestra sociedad contemporánea con una brillantez e inteligencia pocas veces igualada..." (Alain de Botton, The Independent). 
 
"Su novela más divertida, pero también la más letal hasta la fecha... Amsterdam es una severa crítica a la naturaleza humana, con especiales referencias a la generación de los años setenta. McEwan es uno de los escritores ingleses más originales, a pesar de que no parece interesado en la escritura experimental. Su prosa es precisa y reveladora, y todo lo que describe se nos aparece nuevo, sorprendente, luminoso, como un cuadro familiar recientemente limpiado y restaurado" (Gabriele Annan, The New York Review of Books). 
 
"Una fábula moral extremadamente inmoral, contada con irónica distancia, y un argumento impecable, lleno de suspense, que despliega su elegante estructura para placer del lector. Me recuerda a las mejores obras de Chesterton y de Huxley, y también encuentro en ella ecos de Henry James" (A. S. Byatt, The Literary Review). 
 
"Una obra maravillosamente orquestada por un artista mayor de la literatura" (Phil Baker, Times Literary Supplement).

As fiandeiras

As fiandeiras
Autor
Antonio Piñeiro (1962)
Máis información: Editorial Galaxia

Libro
Editorial: Galaxia
Edición leída: novembro 2011
Páginas: 105
ISBN: 978-84-9865-400-4
Premio García Barros 2011




A miña impresión

Esta é unha pequena novela que se narra a cachos, en parágrafos de poucas liñas, o que a fai máis intensa e consegue que un se interese por saber ainda máis do que acontece e quera ler e ler de cara a remata-la lectura. Poucas páxinas mais, como comento, intensas e que enganchan dende a primeira verba deica a última delas.

A narración envólvenos nun mundo machista e totalitario no que un pequeno grupo de mulleres, ou máis ben unhas poucas mulleres e un fato de raparigas, tentan que o seu labor avance cara un futuro mellor, podendo desenvolver unha pequena industria de tecidos na vila da Estrada. Ós poucos conseguen os materiais: os tules; que cómpren para traballar e sacar novos productos á venda mais, como non, as grandes industrias do momento, e mai-la Igrexa por medio (sempre tan aferrada ó poder), fan dese labor unha competencia desleal que conleva o conseguinte xuicio

Unha das rapazas cóntanos todo o acontecido visto dende uns ollos infantís mais que non deixan lugar a dúbidas da inxusticia do narrado. Moi boa lectura, ó meu xuicio.
 
Contraportada do libro

Un deses acontecementos recónditos que a Historia esconde. Un caleidoscopio de emocións e fervenas humanas. Na vila da Estrada, no contexto convulso das insurreccións cantonais de fins de século XIX, debúxase un triángulo afectivo -unha rapaza, a súa mestra e unha muller valente- arredor do cal se desenvolve unha trama inquisitorial. Trátase de someter  unhas mulleres -as fiandeiras- que molestan os intereses da industria e do poder dominante.
Antonio Piñeiro (Ribeira, 1962) asina unha novela que convida a repensar o papel das mlleres no avance do progreso.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...